Het voelt een beetje gek, wetende dat binnen een bepaalde periode ik niet meer alleen zal zijn met Tom. Maar dat er een pakje geluk bij komt!

We zijn er het altijd over eens geweest dat kinderen een wens is, maar ook een bewuste keuze. Ook ik had als zovelen de angst om niet “vlot of snel” zwanger te geraken, het is heel onvoorspelbaar en een beetje leven in het ongewisse. Maar dit gevoel kon ik snel loslaten, want midden in een drukke maand gedachten verzonken en “het was prijs”.

En ik was snel op de hoogte van mijn zwangerschap, hierbij het allermoeilijkste: keep things quiet. We waren beiden oprecht blij, ons babytje is ZO welkom. Dus ik begon al stilletjes aan met te denken hoe ik onze familie en vrienden kon verrassen met het nieuws.
Lieve Caroline van HOSHII was daar de geknipte persoon voor, we werken voor mijn bijberoep Studio LRN vaak samen. Dus ik wist meteen wat en hoe ik het wou. Omdat ik een echte plantlady ben (dit is geen understatement), wou ik graag een plantenprikker laten maken met een quote. We kozen voor “let love grow”; want ondertussen groeit er ook iets moois in mijn buik.

Onze familie was over het algemeen verbaasd, ik denk dat we te zwijgzaam zijn geweest over het proces van de pré-productie. Maar who doesn`t love a suprise? Omdat we volgend jaar ook trouwen gingen de meesten ervan uit dat onze prioriteiten ergens anders liggen. Multitasken, dat kunnen we!

Jullie vragen je misschien af: how am I doing? Buiten vermoeid zijn en razende hormonen door mijn lijf, kan ik echt niet klagen. Volgens mijn lief ben ik best opvliegend geworden, ik moet ook toegeven: ik scheld vaker. Mijn welgemeende excuses aan het kookvuur, de laptop en mijn autootje. De misselijkheid is vrijwel beperkt en bijna onbestaande.
Het warme weer waar iedereen heel blij mee is, kan ik soms wel vervloeken. Dit zijn mijn moeilijkste dagen, lichamelijk dan. De drang tot eten is groot, maar elk voedseldeeltje geraakt niet verteerd en ik lig als een hoopje ellende op de koelste plaats in het huis. Thank god, dat dit enkel de eerste trimester zo is!

Ondertussen begint dat buikje al zichtbaar te worden en zal jan-en-alleman zich afvragen of ik dikker of gewoon zwanger ben geworden. Ik besliste om de publieke aankondiging pas te doen na de NIP-test, om er ineens bij te zeggen dat het een jongetje zal worden. Dat voorlopig enkel en alleen zal voetballen in mijn buik. Sorry papa en oma!

Ik hou jullie zeker in de loop over de maanden naar de geboorte toe, zoals alle voorbereidingen en mijn beleving rond zwanger zijn … Maar alles op zijn tijd.