We planden onze reis naar Ibiza in oktober en keken dus al even uit naar onze zomerse getaway tijdens de paasvakantie. En op 10 april was het dan zover; we took off.
Op voorhand had ik dat om verschillende redenen spannend gevonden. Zo werd Ellie de week voor ons vertrek geveld door een oorontsteking, was max 15kg inpakken voor twee personen en een baby best een uitdaging én had ik het op voorhand niet echt begrepen op de vlucht, omdat ik wist dat onze rebelse peuter twee uur zou moeten stilzitten. Óp onze schoot, that is. Maar kijk, eind goed al goed; vliegen bleek haar ding – dat de vluchturen zowel in het heen- als in het terug gaan vielen tijdens de uren van haar dutjes speelde in ons voordeel.
De vlucht had ze dan wel met glans doorstaan, maar nog voor het vallen van de eerste avond van onze vakantie bleek dat Ellie flink ziek was. Ze had hoge koorts en een oogontsteking aan beide oogjes maakte dat ze eruit zag als een ziek zwerfkatje met prutoogjes. We probeerden dat niet aan ons hartje te laten komen en hebben zo goed en kwaad als kon hier en daar een uitstapje gemaakt. Halverwege de reis kwam ze erdoor en konden we echt beginnen genieten.
We verbleven in Cala Vedella; een mooie, en redelijk rustige baai aan de zuid-westkant van het eiland – de zonsondergang was er prachtig. Van daaruit bezochten we verschillende stadjes en andere strandjes. Eerst op ons lijstje stond Santa Gertrudis. Dit stadje ligt ongeveer in het midden van het eiland. Het is er niet groot, maar de sfeer is er fijn. Wij deden er aan ‘mensen kijken’ op het terras van Bar Costa terwijl we dronken van de lekkerste en goedkoopste latte die het eiland ons te bieden had. We hadden er graag één van hun bekende broodjes gegeten, maar Ellie dacht daar anders over ;-).
Een aantal dagen later was Santa Eularia des Riù aan de beurt. Dit havenstadje heeft een dijk zoals wij ‘m kennen – of toch ongeveer – van aan de Belgische kust, maar heeft, als je wil klimmen, vooral een heel mooi uitzichtspunt in het oude centrum. Toen wij er waren werd het spierwitte kerkje er overspoeld door misgangers die hun palmtak kwamen ophalen. Eten, later die middag, deden we in Can Xarc – een bijzonder kindvriendelijk en leuk ingericht tapastentje aan het water.
Ook Eivissa (Ibiza stad) stond op ons lijstje. Dankzij een blogje dat Uwe er eerder al over schreef, wist ik dat de Ikea-parking een goede plek was om de auto achter te laten en van daaruit verder te trekken. Dalt Vila en Sa Penya – de oudste delen van de stad – bezoeken was een uitdaging met de buggy, I admit, maar ondanks een waarschuwing in de reisgids zag ik dat toch niet zitten zonder. Ik ging ervanuit dat ik al die trappen naar de oude burcht probleemloos kon doen met een peuter op mijn arm. Oops. Ik zou heel stoer kunnen beweren dat we niet vies zijn van een uitdaging – en dat klopt ook wel – maar sommige stukken waren toch pittig. Note to self: de reisgids niet tegenspreken.
Op onze voorlaatste dag bezochten we nog twee mooie strandjes. Het eerste was Cala Comte: dat is eerder klein en in de zomer overbevolkt. Nu was het er gezellig druk. We dronken iets in strandbar Sunset Ashram. Het prachtige uitzicht kregen we er gratis bij. Later reden we off road verder naar het nabijgelegen Cala Bassa: zelfde sfeertje, maar groter. Opvallend was dat er op dit strand heel veel mensen met kinderen zaten. Diezelfde avond doorkruisten we heel het eiland: ik maakte een reservatie in Ibiza Aiyanna en dat moet het meest Pinterestwaardige restaurant geweest zijn waar we aten. Heerlijk! Aangezien we deze kant van het eiland niet zo bezochten tijdens onze vakantie stoorde die afstand niet, bovendien kon Ellie zo een uurtje dutten in de auto. In het restaurantje werd Ellie trouwens in de watten gelegd: ze kreeg er kleurpotloodjes en een fleece dekentje en werd door iedereen kushandjes toegeworpen. Wij kregen er lekker eten, maar genoten er vooral van het (alweer!) mooie uitzicht en de kleurrijke setting.
Hoewel Ellie ziek was en onze vakantie daardoor wat moeizamer op gang kwam, hebben we wel genoten van Ellies eerste vliegreis. We zijn verrast door de schoonheid en rust die Ibiza te bieden hebben. Niks moet er, en veel mag. Ik heb zo’n vermoeden dat we ooit nog wel eens terug gaan…
Een speciaal bedankje aan onze vrienden Nick en Zoë is wel op zijn plaats: zij kennen het eiland als hun broekzak en konden de beste tips geven.
We maakten tijdens onze reis ook heel wat foto’s. Nemen jullie een kijkje?
Liefs,
Annelies
Jaunelles 